Hieronder
volgen de letterlijke tekst en alle foto's van
het testverslag uit "De Auto", het
officieel orgaan der Koninklijke Nederlandse
Automobielclub, 64e jaargang, no 51-52, 23
december 1967 (losse nummers f 1,25), blz 28 tm
31.
(De schrijver is onvermeld gebleven.)
Klik voor het tweede en
laatste deel van dit verslag en voor de
meetresultaten hierboven of hierna op de tekst Roadtest Silver Shadow, deel 2.
Figuur: De eerste foto van het
artikel.
(de foto's werden niet van een onderschrift
voorzien)
ROAD-TEST Rolls-Royce Silver Shadow
Het is niet
waarschijnlijk dat een ander merk er ooit in zal
slagen om dezelfde image op te bouwen als
Rolls-Royce. Een image, die niet alleen auto's
maar ook vliegtuigmotoren verkoopt en die er
bovendien voor zorgt dat auto's van dit beroemde
merk van dertig en veertig jaar geleden nu nog
dezelfde prijs opbrengen als toen zij nieuw
waren. Zou men een grafiek van de
waardeverandering maken, dan blijkt dat er de
eerste vijftien of twintig jaar van enige
depreciatie sprake is maar dat dan de waarde weer
stijgt als het model zeldzamer wordt.
Rolls-Royces vormen een deel
van de Britse folklore. Zij zijn een synoniem van
weelde, bescheidenheid en goede smaak.  In de volksmond
hebben zij de soliditeit van een bank en de
stilte van een museum. Vakmanschap, het besteden
van aandacht aan kleine details en sublieme
technische afwerking zijn allemaal delen van de
Rolls-Royce romance.
Om deze redenen moet men een Rolls-Royce niet
beoordelen volgens de eisen die men aan andere
auto's stelt. Zelfs geen dure auto's. Men moet
letten op waardigheid zonder weerga, technische
superioriteit en geen cent terug van een cheque
voor ruim negenentachtigduizend gulden.
CONFECTIE CARROSSERIE
Maar men kan niet alles hebben, zelfs niet bij
een Rolls. Het is mogelijk om bepaalde wensen bij
het bestellen naar voren te brengen, maar de
dagen dat elke wagen volgens de eisen van de
koper werd gemaakt, zijn voorbij. De ene Silver
Shadow lijkt sprekend op de andere. Dat komt niet
alleen omdat de wagen geen apart chassis heeft,
maar ook omdat het heden ten dage niet meer
mogelijk is om iets te maken zonder op de kosten
te letten. Toch is de nieuwste Rolls alles wat
men ervan verwacht.
Het kostte ontwerper Harry Grylls tien jaar om
een nieuw omhulsel te creëren voor wat in feite
de 6,25 liter V8 motor van de Silver Cloud en een
adoptie van de Hydramatic transmissie van General
Motors is. De Silver Shadow heeft een stalen
zelfdragende carrosserie met de wielophanging
gemonteerd op sub-frames en een hydraulisch
systeem voor de automatische hoogtecontrole
alsmede de benodigde voorzieningen voor drie
verschillende remsystemen voor de schijfremmen
rondom. Verder heeft de wagen stuurbekrachtiging
en airconditioning. De Shadow is korter, lager en
smaller dan de Silver Cloud, maar de inwendige
ruimte is praktisch gelijk en de bagageruimte is
groter en biedt betere opbergmogelijkheden voor
koffers.
GERIEFLIJK EN GERUISLOOS
Het resultaat is misschien imposant, maar
duidelijk praktischer. Van binnen getuigen de met
echt leer beklede stoelen en banken en het
houtwerk van de Rolls-Royce-traditie, maar net
zoals bij de technische kant valt op hoeveel
aandacht er is besteed aan comfort en details.
Bij het rijden met de Silver Shadow is het
interessant te merken hoe geruisloos de wagen van
binnen is, een stilte die door op dat punt bijna
fanatieke constructeurs is verzorgd. Het isoleren
van weggeluiden is vaak een constant en vrijwel
niet op te lossen probleem dat Rolls-Royce
onderving door speciale 'Vibrashock' bevestiging
van de subframes. En dat voldoet uitstekend. Er
is geen resonantie en geen kuil op de weg wordt
gevoeld. Sommige wegdekken veroorzaken een zacht
zoemend geluid en katteogen zijn hoorbaar, maar
dat is dan ook alles. De inzittenden kunnen
uitrusten in een rustige, vrijwel geruisloze
omgeving. Zelfs het straatlawaai dringt niet
door, wat gemakkelijk controleerbaar is door even
een raam te openen en te luisteren naar het
geluid dat dan binnenkomt.
Ook de motor is vrijwel geruisloos behalve bij
zeer hoge toerentallen, en alleen af en toe zijn
er wat indiscrete geluiden van de transmissie te
vernemen. Pas bij 150 km/uur wordt het nodig de
radio wat harder te zetten en zelfs dan lijkt het
meeste lawaai te worden veroorzaakt door de in
het spatbord gemonteerde elektrisch bediende
antenne,
Zowel volbelast als leeg is het rijgedrag
voorbeeldig. De wagen is uiterst soepel geveerd,
wat iets Amerikaans aandoet. Kennelijk voor de
klanten aan de andere kant van de Atlantische
Oceaan, waarvoor de wagen in hoofdzaak bedoeld
is. Oneffenheden worden genomen zonder dat de
wagen ook maar een moment uit balans komt. De
hoogteregeling werkt met kleine hydraulische
mechaniekjes en reageert alleen op veranderingen
in belasting als de wagen stilstaat en dus niet
bij elke hobbel. Men kan de kleine wijzigingen
voelen als de keuzehefboom wordt bewogen terwijl
de wagen stilstaat.
RUSTIG RIJDEN
Het is jammer dat de handelbaarheid niet zo goed
is als het comfort. Het stuurkarakter is sterk
onderstuur, waarschijnlijk als gevolg van het
grote gewicht voorin, namelijk 55% van de
twee-en-een-kwart ton die de wagen weegt. In een
scherpe bocht helt de carrosserie aanvankelijk
vrij sterk totdat dit door het hydraulische
systeem wordt opgevangen. Dank zij de
stuurbekrachtiging draait het stuur erg licht en
er is weinig contact met de weg. Er zijn meer dan
vier omwentelingen nodig van uiterst links naar
uiterst rechts, zonder twijfel omdat de
Amerikanen hieraan gewend zijn. Op den duur is
dat wel irritant. Van een Rolls-Royce zou men dat
niet verwachten en men kan alleen maar
veronderstellen dat dit gedaan is om eventueel
het sturen, als de bekrachtiging uitvalt,
acceptabel te maken.
 De
wagen lijkt klein maar een lengte van 517 cm en
een breedte van 180 cm wijzen er toch op dat hier
sprake is van een grote auto. Het uitzicht door
de voorruit is imposant genoeg en men zit hoog
genoeg om een goede kijk op het verkeer te
hebben. Maar op bochtige wegen voelt de wagen
door het onderstuur en het overhellen van de
carrosserie groot aan. Voor degenen, die echter
zo rustig rijden als de status van de wagen
voorschrijft, is de handelbaarheid volkomen
acceptabel.
De radiaalbanden, die nu in standaarduitvoering
worden gemonteerd, kunnen wat stug zijn bij lage
snelheden maar verbeteren de wegligging en
bochtvastheid. Op natte wegen voelt de wagen zeer
betrouwbaar aan. Het is zelfs op natte keien
moeilijk om wheelspin te krijgen en het
onderstuur blijft binnen de perken.
SOEPEL EN SCHOKVRIJ
De aangepaste Hydramatic automatische transmissie
schakelt zeer soepel terug en is onder alle
omstandigheden schokvrij. De acceleratie is
indrukwekkend met 0-400 m in ongeveer 17,5
seconde en 0-100 km/uur in nog geen 11 seconden.
Hier zijn ook weer Amerikaanse maatstaven
merkbaar: de acceleratie is het best tot de
legale snelheden tussen de 110 en 120 km/uur en
wordt dan geleidelijk minder tot de topsnelheid
van 185 km/uur. De standen van de keuzehefboom
zijn 2, 3, 4, N en R. Het is dus mogelijk om twee
en drie zo lang vast te houden als men wil,
terwijl in vier de bak geheel automatisch van de
laagste tot de hoogste trap schakelt. R is
achteruit en tevens parkeerstand. Rolls-Royce
besteedt grote aandacht aan remmen en heeft veel
moeite gedaan om de Girling schijfremmen
geruisloos en veilig te maken. Het traditionele
mechanisme servo dat jarenlang op de
trommelremmen werd toegepast is vervangen door
het hogedruk hydraulische systeem, dat ook voor
de vering wordt gebruikt. Het resultaat is weinig
pedaaldruk, geen fading, soepel aangrijpen,
gelijkmatig remmen en groot vertrouwen. Dit
laatste berust vooral op het feit dat men weet
dat de drie aparte remsystemen defect moeten
raken voordat men naar de handrem moet grijpen.
Dit verslag wordt vervolgd op de pagina Roadtest Silver Shadow (1967), deel 2
|
Marinus Rijkers. Disclaimer
